دستنوشته هاي شبانه

عده اي از آدم ها؛ مانند سلسله جبال سرد و يخ زده ؛ از پژواكِ بلند درد آدم هاي ديگر به خود مي بالند ، طبيعت كوهستاني اين آدم ها ، فرصت بالا رفتن را تهديد به ناله و التماسِ صعود را به انجمادي كُشنده تبديل كرده است ؛ خدا كند كه با آفتاب پشت ابرها آب شوند تا زندگي در اين حوالي؛ نفسي بكشد ... دستنوشته هاي شبانه عليرضا

دستنوشته هاي شبانه...

هر آدمي همراهِ بار امانتي به دنيا مي آيد او با خود وبلاگ كلمات کلمه ي از پيام هستي را حمل مي كند قرار بود  واژه ها در هم تنيده شوند و وبلاگ اعجاز کلمه كتاب در رسم حيات جاري گردد ؛ اگر نوشته ي  زندگي هاي ما گُنگ است اگر  همي دستنوشته هاي شبانه...ادامه مطلب

وبلاگ بازار کلمه بي وبلاگ رونق کلمه آخر عمرت ؛ لگد مال مشتريان بي بركت مي شود اگر امروز فخر فروشي و محبت نخري ، اگر امروز حافظه ي دكان دلت انبار غرور شود ؛ وقتي پير شوي تراشه ي ذهنت بجز واژه ي آه و اي دادِ بي داد حرف تازه دستنوشته هاي شبانه...ادامه مطلب

"در وبلاگ ميان کلمه اين همه صدا، حرفهاي  مرا هم بشنو" 

اين بهترين انتخاب من  براي آغازِ آخرين نامه اي بود كه بالاي صفحه اش ؛ بجاي به نام خدا نوشتم

در اين بحران سختِ خستگي و بي وابستگي و عطش ؛  شنيده شدن از بين اين همه صدا و لا به لاي انبوهي از  تصاوير شطرنجيِ روزگار؛

مقدمه هر كار است 

براي همين ، مقصودِ من از آن نوشته ي بالا

همان به نام خداست ... دستنوشته هاي شبانه عليرضا  riyets

دستنوشته هاي شبانه...

شكوفه هاي انار در فصلِ آخرِ هفتاد مَن  باغستان؛ بي اعتنا به هياهوي جمعيت پشت ديوار گِلي ، برگ و هوش و گوش به نسيمي مي سپارند كه مويه كنان خبر از جوي خون سرخ مي دهد 

به دست تيغ هوس؛ راز لِه شدنِ هزار هزار قلب واژگون،  كه از خطِ قرمز باروَري گذشته اند ... دستنوشته هاي شبانه  عليرضا

دستنوشته هاي شبانه...

ديوارها و سقف اين خانه گاهي با چند ريشتر خطا؛ غم هاي مرا بجاي زلزله اشتباه مي گيرند... عليرضا دستنوشته هاي شبانه

دستنوشته هاي شبانه...

زير سايه ي شما همه چيز عالي است ؛ به جز زندگي !!! لطفا قضاوت نكنيد ! 

اينجا يك آئينه قدي بود؛ و من  در عمق تصويري بزرگ در حال عبور بودم  لحظه اي هوس كردم به خودم كنايه اي بزنم .... دستنوشته هاي شبانه عليرضا

دستنوشته هاي شبانه...

ژِنْ زاده هاي خوب و بي خيال؛ از شوقِ م دستنوشته هاي شبانه...ادامه مطلب

دستنوشته هاي شبانه...

رضا جان ؛ گلي را كه دادي به خانه بردم 

تا هفت كوچه آنطرف تر گلستان شد 

مادري بچه اش را شبنم داد، پدري همنفس ِعطار شد ، در پلاك هشتم فيروزه اي، دو قدم مانده به يادت ، سَرِ كاشي كاري 

آدمي بر مذهب آهوي تب دار؛ ولي  بيمار بود ،  از همان شاخهِ دليل ِزيبا؛ رنج ِ سرخي  خار شد دامن از عشق بهار، گلدار شد # دستنوشته هاي_ شبانه_ عليرضا

دستنوشته هاي شبانه...